چهار فصل عاشقی

کاش یه فرصت دیگه بهم داده می شد ، کاش یکبار دیگه با من حرف می زدی ، کاش به جای این همه دوندگی های روزمره یکبار به حرفت گوش می کردم و زندگی می کردم...

حالا می فهمم فاصله بین زندگی تا مرگ مثل دود شدن یه لحظه اس،

کاش حرفهای سالها پیش دوستم رو جدی می گرفتم که می گفت زندگی یه بازیه فقط باید باهاش بازی کنی....

آه خدایا چقدر دلم گرفته ؛

چقدر حرفهای ناگفته با تو ، تو دلم دارم ، فرصتها چه زود از دست می ره و به قولی "چقدر زود دیر می شه" ...

افسوس که تا قیامت باید تو بهت و ناباوری بمونم ، افسوس که دردم جگر سوزه داداشی